Ik kijk op naar jou!

Een zin die ik de voorbije jaren soms al eens mocht horen van klanten in mijn praktijk, als het ging over mijn gave. En op zich zou je kunnen denken dat dit een compliment is, echter, zo voelt het voor mij geenzins aan. 

Opkijken naar anderen, is ze op een voetstuk plaatsen, alsof die ander meer weet,  méér is of dichter bij de waarheid staat. Maar elke keer dat je iemand boven jezelf verheft, verklein je onbewust je eigen licht. Je zegt eigenlijk tegen jezelf: “ik ben nog niet genoeg".

Ook al werd mijn ego op dat moment gestreeld, ik zei hen ook dat niemand hoger of lager stond. Wij zijn allemaal spiegels van elkaar, ieder met een unieke uitdrukking van dezelfde bron. Dat, wanneer je iemand bewondert, je eigenlijk een aspect van jezelf ziet dat je nog niet volledig hebt erkend. De ander dient slechts als herinnering aan wat ook in jou aanwezig is.

Uit ervaring weet ik dat het ongezond is om te blijven opkijken, want het creëert afhankelijkheid en afstand. Je raakt dan verwijderd van je eigen kracht, je eigen kompas. En daar waar je je eigen bron vergeet, kan uiteindelijk enkel ontgoocheling volgen.

Dus, bewonder mij vrij van verheerlijking en zie mijn talenten als een verrijking op het pad naar jouw eigen verlichting!

Liefs & Licht,

Heidi